เสพติด และสมองของคุณ

การเสพติด "จี้" สมองของคุณ

ตามที่ American Society of Addiction Medicine การเสพติดได้รับการจำแนกอย่างเป็นทางการว่าเป็นสมอง โรคภัยไข้เจ็บ...ในขณะที่พวกเราบางคนมีความเสี่ยงต่อโรคนี้มากกว่าคนอื่นๆ การเสพติดไม่ได้เป็นเพียงพฤติกรรมของผู้คนเท่านั้น ไม่ดี. คนเราทุกคนมีโอกาสเป็นโรคนี้ได้ สมองของคุณมีระบบรางวัลในตัวที่อ้างถึง เป็น "ทางเดินแห่งความสุข" ของคุณที่กระตุ้นด้วยพฤติกรรมที่ทำให้คุณรู้สึกดี มันถูกออกแบบมาเพื่อส่งเสริม พฤติกรรมเชิงบวกที่เชื่อมโยงกับการอยู่รอดของเผ่าพันธุ์ เช่น อาหารและเพศ แต่ตอบสนองน้อยกว่าเท่าๆ กัน พฤติกรรมการผลิต เช่น ยาเสพติดและแอลกอฮอล์ ส่งสัญญาณผิดไปยังสมองส่วนนี้เป็นอย่างมาก อันตราย. เมื่อถูกจี้ คุณจะไม่สามารถควบคุมได้อีกต่อไป...คุณมีโรคทางสมอง

เราสามารถเสพติดได้เกือบทุกอย่างและเราอาจไม่รู้ว่าอะไรกำลังเกิดขึ้นจริงจนกว่าเราจะพยายามหยุด เช่นเดียวกับโรคเรื้อรังอื่นๆ การเสพติดมักเกี่ยวข้องกับวงจรของการกำเริบของโรคและการทุเลา โดยไม่ต้องรักษาหรือ การมีส่วนร่วมในกิจกรรมการฟื้นฟู การเสพติดมีความก้าวหน้าและอาจส่งผลให้เกิดความพิการหรือเสียชีวิตก่อนวัยอันควร การศึกษาล่าสุดแสดงให้เห็นว่าอายุขัยอยู่ที่ 15-20 ปีนับจากช่วงเวลาที่ติดยาเสพติดทั้งนี้ขึ้นอยู่กับยา ไม่ต้องพูดถึงความทรุดโทรมทางร่างกายและจิตใจระหว่างทาง ผู้ติดโคเคนมักเสียชีวิตภายใน 5 ปีนับจาก เวลาที่พวกเขาเริ่มใช้งานหนัก...การเสพติดบางอย่าง เช่น เซ็กส์หรือการพนัน ไม่ได้ทำให้เสียชีวิตจากการเข้าไปมีส่วนร่วมใน พฤติกรรมเหล่านี้ทำลายชีวิตด้วยวิธีอื่น

การเสพติดมีส่วนเกี่ยวข้องมากกว่าอาการที่อธิบายไว้มาก --- เป็นมากกว่าแค่ความคิดฟุ้งซ่าน ความอยาก และ สิ่งที่ผู้คนทำเพื่อบรรลุอย่างใดอย่างหนึ่งหรือหลีกเลี่ยงสิ่งอื่น สารเคมีที่เกี่ยวข้องคือโดปามีนซึ่งกำหนดเงื่อนไขให้เรา กิจวัตรที่เราพบว่าน่าพอใจ ทั้งดีและไม่ดี ระบบรางวัลในสมองของคุณไม่ใช่ "อุปกรณ์เสริม" ที่คุณทำไม่ได้ กังวลเกี่ยวกับการควบคุมแรงกระตุ้นสำหรับ "ที่สูงขึ้น" อาจมีพลังมากขึ้นเมื่อเกี่ยวข้องกับ ความปรารถนาของเราที่จะเอาชนะความต่ำ ตามที่สถาบันยาเสพติดแห่งชาติต้องการคน 23 ล้านคน บำบัดสารเสพติด แต่รับแค่ 2 ล้านคน

ปัญหาคือจำนวนประชากรยังคงคงที่แม้ว่าผู้ติดยาเสพติดจะเสียชีวิตตั้งแต่ยังเด็กเพราะพวกเขาเป็นอย่างต่อเนื่อง แทนที่ คนหนุ่มสาวมีความเสี่ยงเป็นพิเศษเนื่องจากเหตุผลเข้ามาเกี่ยวข้องและเมื่อเปลือกนอกส่วนหน้าไม่เป็นเช่นนั้น พัฒนาเต็มที่แล้วยังไม่เชื่อมต่อกับส่วนที่เกี่ยวข้องกับอารมณ์ของสมอง ซึ่งทำให้ยากขึ้น ทนต่อแรงกดดันจากคนรอบข้างในการทดลองสารที่ควรหลีกเลี่ยง และนั่นก็ไม่เกี่ยวอะไรด้วย การควบคุมตนเองหรือจิตตานุภาพ สมองเด็กบางคนพัฒนาช้ากว่าคนอื่น พันธุกรรมที่น่าเศร้าก็เช่นกัน ที่เกี่ยวข้อง ดังนั้น หากคุณหรือบุตรหลานของคุณมีความเสี่ยงทางชีวภาพตั้งแต่เริ่มต้น คุณก็อาจจะไม่มากก็น้อย สามารถรับมือกับสภาพแวดล้อมที่ตึงเครียดหรือเจ็บปวดได้ ช่วงเวลาที่ยากลำบากทางเศรษฐกิจที่เราเผชิญอยู่ในตอนนี้เป็นพื้นที่ที่อุดมสมบูรณ์ สำหรับการเสพติด ดังนั้น จงระมัดระวังและเอาใจใส่คนรอบข้างที่อาจต้องการความช่วยเหลือจากคุณ  Tom LeDuc