ΜΠΟΡΟΥΝ ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΘΑΝΑΤΟ να ΒΕΛΤΙΩΣΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ;
Κανένας από τους 155 επιβάτες δεν περίμενε να συμβεί το «Miracle on the Hudson». Σύμφωνα με τις περισσότερες μαρτυρίες, σοβαρές σκέψεις θανάτου μπήκαν στο μυαλό τους όταν οι κινητήρες σίγησαν και είδαν το παγωμένο νερό του ποταμού Hudson της Νέας Υόρκης ακριβώς μπροστά. Όταν ο «Καπετάν Σάλι» πρόφερε τις λέξεις «προετοιμαστείτε για κρούση», ήταν σίγουροι ότι θα πέθαιναν. Ποιες σκέψεις πέρασαν από το μυαλό τους καθώς προετοιμάζονταν για το θάνατο και πώς επηρέασε τη ζωή τους το θαύμα που τους έσωσε; Ένας επιβάτης είπε ότι η εικόνα της 6χρονης κόρης του που κυριαρχούσε είναι το μυαλό. Τι θα της συνέβαινε όταν έφευγε και γιατί του αφαιρέθηκε η ευκαιρία να γίνει καλός πατέρας...
Αισθήματα ανακούφισης και ευγνωμοσύνης τον κυρίευσαν μόλις κατάλαβε ότι επέζησε και μόλις ένα μήνα αργότερα, ενώ παρακολουθούσε ένα ρεσιτάλ στο οποίο συμμετείχε η κόρη του, οι σκέψεις του επέστρεψαν σε αυτό που πέρασε από το μυαλό του καθώς κατέβαινε το αεροπλάνο. Όπως το περιέγραψε, μπορεί να ήταν το λιγότερο προικισμένο παιδί στη σκηνή εκείνη την ημέρα, αλλά και μόνο που την έβλεπε τον έκανε να κλαίει ανεξέλεγκτα παρόλο που καθόταν στη μέση ενός μεγάλου πλήθους. Είπε ότι κατά τη διάρκεια αυτής της στιγμής ανακάλυψε πώς οι σκέψεις του θανάτου μπορούν να σας βοηθήσουν να προετοιμαστείτε για τη ζωή και από εκείνη την ημέρα άρχισε να ζει τη ζωή του διαφορετικά, σκέφτεται περισσότερο τους άλλους και λιγότερο τον εαυτό του. Το έθεσε ως εξής: «Ο Νούμερο Ένα Στόχος μου στη ζωή είναι να είμαι καλός πατέρας, όλα τα άλλα πηγάζουν από αυτό».
Η απώλεια ενός φίλου ή ενός αγαπημένου προσώπου μπορεί να σας κάνει να ξανασκεφτείτε τη ζωή σας...Ένα άτομο βίωσε τον θάνατο με άλλον τρόπο όταν έχασε την καλύτερή του φίλη. Είχε τόσο βαθύ αντίκτυπο πάνω της, ένιωθε παράλυτη και δεν μπορούσε να συνεχίσει τη ζωή της. Έτσι αποφάσισε να δημιουργήσει Δημόσιους Χώρους που εξερεύνησαν τα κρυμμένα τοπία των επιλογών σχεδόν θανάτου για να επιτρέψουν σε άλλους να τη βοηθήσουν να ανακάμψει από την απώλειά της. Χρησιμοποιώντας εγκαταλελειμμένα κτίρια και λευκούς τοίχους ως καμβά της, έκανε μια απλή ερώτηση, «Πριν πεθάνω, θέλω» και έδωσε κιμωλία στους ανθρώπους για να δώσουν τις απαντήσεις τους. Προς έκπληξή της όταν επισκέφτηκε τον πρώτο της «Τόπο» μια μέρα αργότερα, ολόκληρη η πλευρά του κτιρίου ήταν γεμάτη ανταποκρίσεις.
Όπως είναι λογικό κάποιοι ήταν αστείοι. Ένας τύπος είπε ότι ήθελε να βιώσει το να είναι «Πειρατής», πριν πεθάνει, ένας άλλος είπε ότι ήθελε να διασχίσει τη «Διεθνή Γραμμή Ραντεβού». Μόνο ένα μικρό ποσοστό ήθελε ένα μεγαλύτερο σπίτι, ένα καλύτερο αυτοκίνητο ή για να βγάλει περισσότερα χρήματα. Οι περισσότεροι εξέφρασαν την επιθυμία να ζήσουν πιο ικανοποιητικές ζωές που περιελάμβαναν να περνούν περισσότερο χρόνο με την οικογένεια και να βοηθούν άλλους λιγότερο τυχερούς από τους ίδιους. Εμπνευσμένη από το γεγονός ότι ένα τόσο υψηλό ποσοστό ανθρώπων πήρε την ιδέα της τόσο σοβαρά την έκανε να πιστέψει ότι δεν έχανε τον εαυτό της στην επεξεργασία της θλίψης της…προετοίμαζε τον εαυτό της να ζήσει μια πιο ουσιαστική ζωή. Συνεχίζει να δημιουργεί δημόσιους χώρους που διευκολύνουν την ευκαιρία στους ανθρώπους να επηρεάζουν ο ένας τη ζωή του άλλου και ξεκίνησε κάνοντας μια απλή ερώτηση, "Πριν πεθάνω...;"
Λογικό για μένα...κι εσύ; Tom LeDuc