ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΕΣ ΑΥΞΑΝΤΟΥΝ ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΟ!

Δημοφιλής εικόνα τραγουδιού "suicide and poison"

Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του CDC, τα ποσοστά αυτοκτονιών στις ΗΠΑ έχουν αυξηθεί κατά 15% μεταξύ 2000-2009. Όταν προσθέσετε την κατά 128% αύξηση των θανάτων από τυχαία δηλητηρίαση σε αυτό το σύνολο, σας κάνει να αναρωτιέστε πόσο τυχαίοι είναι πραγματικά ορισμένοι από αυτούς τους θανάτους από δηλητηρίαση. Είναι δύσκολο να σκεφτούμε διαφορετικά όταν τα Κέντρα Ελέγχου Νοσημάτων των ΗΠΑ θα κατατάξουν σύντομα τον Εσκεμμένο Αυτοτραυματισμό (Αυτοκτονία) ως τη 10η κύρια αιτία θανάτου στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αρκετές μελέτες δείχνουν ότι ο αριθμός των Αυτοκτονιών είναι πολύ υποαναφερόμενος και εάν μειωθούν ακόμη και κατά 20%, τότε η αύξηση είναι 35%...η έρευνά μας δείχνει ότι θα μπορούσε να είναι ακόμη και υψηλότερος από αυτό.

Είναι εύκολο να πούμε ότι το 90% όλων των αυτοκτονιών προκαλούνται από κατάθλιψη, αλλά σε αυτούς τους δύσκολους οικονομικούς καιρούς, αυτό μας φαίνεται κάπως υπεραπλουστευμένο. Τα ποσοστά αυτοκτονιών αυξάνονται σε όλο τον κόσμο. Η αύξηση κατά 24% του ποσοστού αυτοκτονιών ανδρών στην Ελλάδα μεταξύ 2007-2009 και η αύξηση 52% στην Ιταλία μεταξύ 2005 και 2010 δεν συνέβη χωρίς λόγο και αντί να την οδηγήσει σε ξαφνική αύξηση της ψυχικής ασθένειας, γιατί να μην προσθέσετε «προκλήθηκε από την οικονομική ύφεση» για να περιγράψει την υποκείμενη αιτία. Εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν σχεδόν ό,τι είχαν κατά τη διάρκεια αυτών των δύσκολων οικονομικών συγκυριών. Οι άνθρωποι μπορεί να έχουν κατάθλιψη χωρίς να αυτοκτονήσουν και όταν τα ποσοστά αυτοκτονιών αυξάνονται γρήγορα, φαίνεται ότι κάποιος πρέπει να αρχίσει να ρωτά γιατί;

Η ιστορία προσφέρει μια έντονη υπενθύμιση του πώς τα ποσοστά αυτοκτονιών τείνουν να αυξάνονται και να μειώνονται κατά τη διάρκεια καλών και κακών οικονομικών κύκλων, κορυφώνοντας τα 22 άτομα ανά 100.000 κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης, το 1932. Σύμφωνα με τους NY Times, σε μέρη της Ευρώπης τόσοι πολλοί ιδιοκτήτες μικρών επιχειρήσεων και οι επιχειρηματίες αυτοκτονούν τη ζωή τους που οι εφημερίδες αρχίζουν να το αναφέρουν ως «αυτοκτονία λόγω οικονομικής κρίσης». Μια εκτίμηση δείχνει ότι κάθε αύξηση της ανεργίας κατά 1% οδηγεί σε 37.000 θανάτους. Χρειάζονται αρκετά χρόνια για να γίνουν όλα αυτά και δύο χρόνια για να συγκεντρωθούν τα δεδομένα, οπότε μόλις αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε πόσο μεγάλες θα είναι αυτές οι αυξήσεις του ποσοστού αυτοκτονιών. Καθώς οι χώρες προσπαθούν να ανακτήσουν τις οικονομικές τους απώλειες, η μείωση των ανθρώπινων απωλειών που μας λέει η ιστορία, θα πρέπει να γίνει μέρος των πρώτων σταδίων της διαδικασίας ανάκαμψης. Καμία λογική ή συλλογισμός δεν μπορεί να δώσει σε κάποιον τη θέλησή του να ξαναζήσει μόλις το χάσει, χρειάζεται βοήθεια για τον εντοπισμό των προειδοποιητικών σημάτων πριν συμβεί αυτό. Tom LeDuc